شاید برای شما هم اتفاق بیفتد!

شما فکر کنین شب تا ساعت 1 بیرون بوده باشین بخاطر کنسرت :) تا سه با دوست تون صحبت کرده باشین و خندیده باشین و یادتون نباشه صبح ساعت 8 کلاس دارین :)) 

ساعت هفت و نیم عمه ام اومد بیدارم کرد :| الهی العفو گویان آماده شدم اما دیدم نخیر هیچ جوره نمیتونم برم سرکلاس :| خصوصا که روده کوچک داشت گریه میکرد داد میزد کمک میطلبید تا توسط روده بزرگ خورده نشه :|

نتیجه اش شد چون حوصله ی نق شنیدن نداشتم، نیم ساعت بعد تو رستوران مورد علاقه ام در حوالی قیطریه داشتم صبحانه میخوردم و بیخیال کلاس و درس و دنیا :دی (خدا خیرش بده کسی که ایده مترو رو داده)

بعد غذا رفتیم تجدید خاطرات :) رفتم جاهایی که قبلا با مادرم رفته بودم نزدیکای تجریش بودم که دیدم یکی گفت نیوشا؟ از اونجایی که این اسم من رو هر کسی نمیدونه محل ندادم :دی

دیدم باز همون صدا گفت خانوم یعقوبی؟ :دی دیگه دیدم نه مثل اینکه یکی از همون چند تن محدوده :) برگشتم دیدم چقدر آشناست ولی نمیشناسمش که گفت من فلانیم و معلوم شد وااااو از بچه های بلاگفاست :)) 

جالب اینکه ندیده بودمش از نزدیک فقط عکس هم رو دیده بودیم و البته اوشون ساکن شهرستانه و یه همچین اتفاقی خیلی نادره خدایی :دی

دیگه کلی حرف زدیم صحبت کردیم و ذوق کردیم و خندیدیم و البته غصه خوردیم برای هم! و بعد نخود نخود هر که رود خانه ی خود 

البته من رفتم خانه خود اوشون هنوز تهرانه فردا میره :دی

امیدوارم براتون از این غافلگیر شدنا پیش بیاد میچسبه

التماس دعای فرج 

در پناه حق باشید 

یا مهدی